Ένα παραμύθι που γράφτηκε πριν από πολλά χρόνια και είναι πιο επίκαιρο από ποτέ.
Καθόμουνα με τη κόρη μου και διάβαζα το βιβλίο της και αφού τελείωσα σκέφτηκα πόσο πού μπερδευόμαστε και προσπαθούμε να τα προλάβουμε όλα γρήγορα και να συγκρίνουμε τον εαυτό μας με τον διπλανό μας που ίσως τα έχει καταφέρει και είναι πιο μπροστά.
Τι έχει όμως περισσότερη σημασία να φτάσουμε κάπου γρήγορα ή να φτάσουμε στη κορυφή παίρνοντας μαζί μας όλα τα μαθήματα που χρειαζόμαστε από τη διαδρομή. Αυτά τα μαθήματα είναι που θα μας κάνουν δυνατούς και θα μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε στις προκλήσεις του καινούργιου.
Η χελώνα πίστευε πολύ πως μπορούσε να τα καταφέρει και ας φαινόταν απίστευτο έως αστείο στα άλλα ζωάκια του δάσους. Ο λαγός από την άλλη που φαινομενικά ήταν νικητής πριν καν ξεκινήσει δε κόπιασε και πολύ για να τερματίσει. Έτσι το αποτέλεσμα ήταν υπέρ της χελώνας που δε σταμάτησε μέχρι να φτάσει στο τερματισμό για κανέναν λόγο, ακόμα και αν δεν την πίστευε κανείς εκείνη ήξερε πως αν μείνει συγκεντρωμένη θα τα καταφέρει και θα δώσει ένα γερό μάθημα στο λαγό που ”καυχιόταν” για τις ικανότητες του.
Δε φτάνει μόνο να έχεις κάποια χαρίσματα αλλά να μάθεις να τα εξασκείς και το σημαντικότερο να καλλιεργείς καινούργια. Πάρε το χρόνο σου κα γίνε η καλύτερη που μπορείς στο τομέα που θέλεις. Μη κοιτάς γύρω σου παρά μόνο το δρόμο σου, εσύ ξέρεις ποιος είναι ο καλύτερος για σένα.
Με αγάπη και φως
Κατερίνα
